Wojewódzki Urząd Pracy w Poznaniu przekazuje stanowisko Ministerstwa Inwestycji i Rozwoju oraz Ministerstwa Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej w sprawie wątpliwości związanych z rozliczaniem kwoty netto i podatku VAT w ramach projektów pozakonkursowych powiatowych urzędów pracy finansowanych ze środków Funduszu Pracy w ramach programów operacyjnych współfinansowanych z Europejskiego Funduszu Społecznego.
Przepisy ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (Dz. U. z 2018 r. poz. 1265, z późn. zm., zwanej dalej „ustawą") oraz rozporządzenia Ministra Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 14 lipca 2017 r. w sprawie dokonywania z Funduszu Pracy refundacji kosztów wyposażenia lub doposażenia stanowiska pracy oraz przyznawania środków na podjęcie działalności gospodarczej ( DZ. U. poz. 1380, zwanego dalej „rozporządzeniem"), stanowiące podstawowe regulacje prawne dla udzielania pomocy w formie dofinansowania podjęcia działalności gospodarczej oraz refundacji kosztów doposażenia lub wyposażenia stanowiska pracy, nie przewidują wniesienia przez beneficjenta ww. pomocy wkładu własnego, a co za tym idzie z Funduszu Pracy finansowane są wydatki w kwocie brutto tj. łącznie z podatkiem VAT. Tak więc w przypadku obu wskazanych powyżej form wsparcia pomoc jest zawsze udzielana w kwotach brutto. Analogicznie w przypadku rozliczenia środków. Zapisy § 5 ust. 5 (w przypadku refundacji) oraz § 9 ust. 4 rozporządzenia (w przypadku środków na działalność gospodarczą) nie przewidują w tym zakresie żadnych wyjątków, nawet w przypadku, gdy przyznana kwota ze środków Funduszu Pracy nie pokrywa wszystkich wydatków, jakie poniósł beneficjent pomocy w związku z podjęciem działalności gospodarczej/utworzeniem stanowiska pracy. Wydatki przewidywane do sfinansowania z Funduszu Pracy ujęte są w szczegółowej specyfikacji, o której mowa w § 2 ust. 2 pkt 6 (w przypadku refundacji) oraz § 6 ust. 2 pkt 8 (w przypadku środków na działalność gospodarczą).
Z kolei, przepis zawarty w § 5 ust. 1 (w przypadku refundacji) oraz w § 9 ust. 1 rozporządzenia (w przypadku środków na działalność gospodarczą) stanowi, że rozliczenie wydatków poniesionych w ramach środków Funduszu Pracy dokonywane jest w odniesieniu do wydatków ujętych w szczegółowej specyfikacji, stanowiącej część wniosku. Zatem, w ocenie dysponenta Funduszu Pracy właściwym sposobem rozliczania przedmiotowych wydatków jest ich rozliczenie w odniesieniu do poszczególnych pozycji szczegółowej specyfikacji, a nie w odniesieniu do sumy wydatków, które przedkładane są do rozliczenia przez beneficjenta pomocy.
Na etapie rozliczania, wydatki te mogą być niższe niż wykazane w kalkulacji łącznych kosztów, o której mowa w § 2 ust. 2 pkt 4 (w przypadku refundacji) oraz § 6 ust. 2 pkt 7 (w przypadku środków na działalność gospodarczą), przy czym w takim przypadku w rozliczeniu środków Funduszu Pracy wykazana powinna być kwota faktycznie poniesionych wydatków łącznie z podatkiem VAT. Natomiast, w przypadku gdy na etapie rozliczania wydatki te są wyższe niż wykazane w kalkulacji łącznych kosztów, w odniesieniu do pojedynczego wydatku ujętego w rozliczeniu, kwota podatku VAT powinna być ustalona proporcjonalnie do kwoty wykazanej na fakturze dokumentującej cały poniesiony przez beneficjenta pomocy wydatek.
Warto też zauważyć, że zgodnie § 9 ust. 2 rozporządzenia (w przypadku środków na działalność gospodarczą), starosta, na wniosek bezrobotnego uznaje za prawidłowo poniesione również wydatki odbiegające od zawartych w szczegółowej specyfikacji, mieszczące się w kwocie przyznanego dofinansowania środków, jeżeli stwierdzi zasadność ich poniesienia, biorąc pod uwagę charakter działalności prowadzonej przez bezrobotnego, któremu przyznano dofinansowanie. Analogiczny zapis wprowadzono w odniesieniu do refundacji pracodawcy kosztów doposażenia lub wyposażenia stanowiska pracy (§ 5 ust. 3 rozporządzenia). Przepisy te nie mogą jednak prowadzić do obejścia ogólnej zasady wskazanej we wcześniejszej części pisma, tj. przedkładania rozliczenia w kwotach brutto.
Przepisy ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (Dz. U. z 2018 r. poz. 1265, z późn. zm., zwanej dalej „ustawą") oraz rozporządzenia Ministra Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 14 lipca 2017 r. w sprawie dokonywania z Funduszu Pracy refundacji kosztów wyposażenia lub doposażenia stanowiska pracy oraz przyznawania środków na podjęcie działalności gospodarczej ( DZ. U. poz. 1380, zwanego dalej „rozporządzeniem"), stanowiące podstawowe regulacje prawne dla udzielania pomocy w formie dofinansowania podjęcia działalności gospodarczej oraz refundacji kosztów doposażenia lub wyposażenia stanowiska pracy, nie przewidują wniesienia przez beneficjenta ww. pomocy wkładu własnego, a co za tym idzie z Funduszu Pracy finansowane są wydatki w kwocie brutto tj. łącznie z podatkiem VAT. Tak więc w przypadku obu wskazanych powyżej form wsparcia pomoc jest zawsze udzielana w kwotach brutto. Analogicznie w przypadku rozliczenia środków. Zapisy § 5 ust. 5 (w przypadku refundacji) oraz § 9 ust. 4 rozporządzenia (w przypadku środków na działalność gospodarczą) nie przewidują w tym zakresie żadnych wyjątków, nawet w przypadku, gdy przyznana kwota ze środków Funduszu Pracy nie pokrywa wszystkich wydatków, jakie poniósł beneficjent pomocy w związku z podjęciem działalności gospodarczej/utworzeniem stanowiska pracy. Wydatki przewidywane do sfinansowania z Funduszu Pracy ujęte są w szczegółowej specyfikacji, o której mowa w § 2 ust. 2 pkt 6 (w przypadku refundacji) oraz § 6 ust. 2 pkt 8 (w przypadku środków na działalność gospodarczą).
Z kolei, przepis zawarty w § 5 ust. 1 (w przypadku refundacji) oraz w § 9 ust. 1 rozporządzenia (w przypadku środków na działalność gospodarczą) stanowi, że rozliczenie wydatków poniesionych w ramach środków Funduszu Pracy dokonywane jest w odniesieniu do wydatków ujętych w szczegółowej specyfikacji, stanowiącej część wniosku. Zatem, w ocenie dysponenta Funduszu Pracy właściwym sposobem rozliczania przedmiotowych wydatków jest ich rozliczenie w odniesieniu do poszczególnych pozycji szczegółowej specyfikacji, a nie w odniesieniu do sumy wydatków, które przedkładane są do rozliczenia przez beneficjenta pomocy.
Na etapie rozliczania, wydatki te mogą być niższe niż wykazane w kalkulacji łącznych kosztów, o której mowa w § 2 ust. 2 pkt 4 (w przypadku refundacji) oraz § 6 ust. 2 pkt 7 (w przypadku środków na działalność gospodarczą), przy czym w takim przypadku w rozliczeniu środków Funduszu Pracy wykazana powinna być kwota faktycznie poniesionych wydatków łącznie z podatkiem VAT. Natomiast, w przypadku gdy na etapie rozliczania wydatki te są wyższe niż wykazane w kalkulacji łącznych kosztów, w odniesieniu do pojedynczego wydatku ujętego w rozliczeniu, kwota podatku VAT powinna być ustalona proporcjonalnie do kwoty wykazanej na fakturze dokumentującej cały poniesiony przez beneficjenta pomocy wydatek.
Warto też zauważyć, że zgodnie § 9 ust. 2 rozporządzenia (w przypadku środków na działalność gospodarczą), starosta, na wniosek bezrobotnego uznaje za prawidłowo poniesione również wydatki odbiegające od zawartych w szczegółowej specyfikacji, mieszczące się w kwocie przyznanego dofinansowania środków, jeżeli stwierdzi zasadność ich poniesienia, biorąc pod uwagę charakter działalności prowadzonej przez bezrobotnego, któremu przyznano dofinansowanie. Analogiczny zapis wprowadzono w odniesieniu do refundacji pracodawcy kosztów doposażenia lub wyposażenia stanowiska pracy (§ 5 ust. 3 rozporządzenia). Przepisy te nie mogą jednak prowadzić do obejścia ogólnej zasady wskazanej we wcześniejszej części pisma, tj. przedkładania rozliczenia w kwotach brutto.